حمید قاسمی؛ لیلا قربانی قهفرخی؛ منوچهر ططری؛ زینب امرایی
دوره 6، شماره 1 ، شهریور 1396، ، صفحه 51-60
چکیده
هدف این پژوهش بررسی رایطه مهارتهای ارتباطی با اثربخشی اعضاء هیأت علمی تربیت بدنی دانشگاه پیام نور است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بوده که به روش پیمایشی انجام شد. نمونه آماری برابر با جامعه آماری (80 عضو هیأت علمی) بود. ابزار اندازهگیری، پرسشنامههای استاندارد مهارتهای ارتباطی بارتونجی (1990) و اثربخشی سازمانی ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی رایطه مهارتهای ارتباطی با اثربخشی اعضاء هیأت علمی تربیت بدنی دانشگاه پیام نور است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بوده که به روش پیمایشی انجام شد. نمونه آماری برابر با جامعه آماری (80 عضو هیأت علمی) بود. ابزار اندازهگیری، پرسشنامههای استاندارد مهارتهای ارتباطی بارتونجی (1990) و اثربخشی سازمانی حمیدی (1382) بودند که ضمن تأیید روایی (صوری و منطقی)، پایایی از روش ضریب آلفای کرونباخ برای هر کدام از پرسشنامهها به ترتیب (84/0، 82/0) محاسبه شد. از آمار استنباطی (کولموگروف –اسمیرنوف، تحلیل همبستگی، تحلیل رگرسیون چندگانه، آزمون t تک نمونهای، t مستقل و فریدمن) به منظور بررسی فرضیه پژوهش استفاده شد. نتایج پژوهش نشان میدهد که ارتباط بین مهارتهای ارتباطی و اثربخشی در سطح معناداری 05/0p< معنادار به دست آمده است (241/0r= و 048/0P=). همچنین نتایج آزمون همبستگی حکایت از ارتباط معنادار بین مهارتهای ارتباطی و مؤلفههای اثربخشی در سطح معناداری 05/0p< است: انگیزش کاری (249/0r= و 041/0P=)، تعهد سازمانی (257/0r= و 035/0P=)، میزان مقاومت منفی در برابر تغییرات (254/0r=- و 037/0P=) و بهبود کیفیت (242/0r= و 047/0P=). با توجه به نتایج پژوهش، مسئولان دانشگاه باید مهارتهای ارتباطی اعضاء هیأت علمی را به عنوان یک متغیر میانجی مؤثر در بالا بردن اثربخشی مورد توجه قرار دهند؛ چرا که اعضاء هیأت علمی دانشگاهها از سویی مسئولین تولید و گسترش دانش و فناوری بوده و نیز در جایگاه مدرس، تربیت و آموزش نیروهای متخصص جامعه را بر عهده دارند و بهطور کلی به عنوان جهتدهندگان توسعه در ابعاد مختلف آن، از پایگاه و منزلت ویژهای برخوردار هستند؛ لذا این توجه میتواند منجر به دستیابی بهتر و بیشتر دانشگاه و بالاخص گروه تربیت بدنی به بخشی از اهداف از قبل تعیین شده آن شود.