هدف پژوهش حاضر ارزیابی دانش مربیان ورزش از کمک‌های اولیه به ورزشکاران آسیب‌دیده در میادین ورزشی است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی است که از نظر هدف کاربردی و از نظر مسیر اجرا میدانی است. جامعۀ آماری پژوهش تمامی مربیان ورزشی استان کرمان به تعداد 359 نفر بود. نمونة آماری برابر جامعة آماری در نظر گرفته شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامة محقق‌ساختة «ارزیابی میزان آگاهی مربیان از کمک‌های اولیه» استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه (90/0=CVI)، و پایایی آن را نتایج آزمون آلفای کرونباخ (95/0= r) نشان داد. نتایج تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد، میزان آگاهی بیشتر (90/43%) مربیان مرد در سطح پایین و بیشتر (50/48%) مربیان زن در سطح متوسط است. همچنین، بین میزان آگاهی مربیان با مدرک تحصیلی ارتباط معناداری (05/0>P) وجود دارد و با سابقة مربیگری و سن مربیان (05/0<P) ارتباط معناداری وجود ندارد. با توجه به نقش پراهمیت مربیان در توسعة ورزش، همچنین اجتناب‌ناپذیری آسیب‌های ورزشی تلاش برای آموزش کمک‌های اولیه در سطوح دوره‌های مربیگری ضروری به نظر می‌رسد.
)
